Τη γεύση που περιγράφουν οι παππούδες από τότε που οι ντομάτες ήταν «αλλιώς», τα κρέατα ήταν «αλλιώς» και όλα ήταν πιο νόστιμα τη φαντάζομαι σαν το σουβλάκι του Fourles
Κάπου, κάποτε, κάπως παγιώθηκαν μέσα μας τα γούστα μέσα από δαιδαλώδεις υποσυνείδητες διαδρομές νευρικών κυττάρων και γευστικών ερεθισμάτων. Αλλά σε όποια «σχολή» γεύσης και να ανήκει ο καθένας μας, όποια ιδιοτροπία και να έχει, στο σουβλάκι διαπιστώσαμε ότι υπάρχει μια περίεργη ομοφωνία, μια οικουμενικότητα στις προτιμήσεις. Όλοι στην ομάδα συμφωνήσαμε στο ποιοι δεν πρέπει να λείπουν από τη λίστα μας, ποιοι είναι οι κορυφαίοι εκφραστές του πιο ωραίου «λαϊκού» φαγητού μας.
